ซองหนึ่ง ที่กาดกองต้า นครลำปาง
วันนี้ ณ กาดกองต้า
หรือ ถนนคนเดินลือชื่ออันดับหนึ่งของลำปาง
คึกคักไปด้วยหนุ่มสาวเสื้อเหลือง กว่าทุกคืนสุดสัปดาห์ที่เคย ๆ
เพราะวันนี้เป็นวันที่ 13 ตุลาคม 2561
ชาวลำปางร่วมกิจกรรม
“ร้อยริบบิ้นแห่งความรัก .. ล้านดวงใจภักดิ์แห่งแผ่นดิน”
ที่ข่วงนคร ลำปาง
หลังเสร็จกิจ ส่วนหนึ่งก็จะมาเดินที่ถนนคนเดินแห่งนี้
หาของกิน ของใช้ หรือเดินชมตลาดตามอัธยาศัย
ลักษณะของกาดกองต้า
จะมีถนนเส้นหลัก เหมือนก้างหลักของปลา
และมีก้างแขนงแยกออกไป ตามตรอก ซอกซอย
บางซอยเน้นของกิน บางซอยเน้นของใช้
และแต่แม่ค้า พ่อค้าเค้าจะไปหาทำเลของตนเอง
แน่นอนว่า บางซอยคนเดินเยอะ บ้างก็น้อย
คนเดินวันนี้ สวมเสื้อเหลืองมากเป็นพิเศษ
สิ่งที่ผมเห็น คือ
บ้างเดินคนเดียว
บ้างเดินเป็นคู่
คู่ชายบ้าง คู่หญิงบ้าง คู่แม่ลูกบ้าง
บ้างเดินกันเป็นทีม
ทีมเพื่อน ทีมครอบครัว ทีมทำงาน หรือทีมบังเอิญมาเจอกัน
อาหารการกินก็เยอะ เห็นแปลก ๆ ก็มี
ข้าวเกียบว่าว ทองม้วนสด เมี่ยงคำ
ถั่วเน่า กระบองเพชร ต้นไม้แคระ หรือบอนไซ
ประทีปปลอม ปิ้งย่างหม่าล่า ยากิโซบะ
ชุดผ้าฝ้าย ชุดมัดย้อม เสื้อยืดลำปาง บ๊อกเซอร์
และกะโหลกกะลา อีกมากมาย
ถนนคนเดิน ก็มีปัญหาเดิม ๆ
คือ หาที่จอดรถยากมาก
ที่หาได้ก็เดินไกล
ผมมักจอดรถเลยจวนผู้ว่าไปนิดหน่อย
ระยะทางของกาดกองต้า
จากหัวสะพานรัษฎา ถึงข้าวต้นบาทเดียว
ประมาณ 1 กิโลเมตร เดินไปกลับก็ 2 กิโลเมตร
ขยันหน่อย เดินเลาะริมแม่น้ำวังด้วยก็อีกเกือบเท่าตัว
ภาพประกอบที่ถ่ายมานี้
มีสาวชุดเหลืองในภาพ แต่ก็ไม่ทราบว่าเป็นใคร
ถนนเส้นนี้ เป็นแขนงหนึ่ง
เป็นหลิ่งขึ้นไปถึงห้างเสรีสรรพสินค้า
ถนนหน้าห้าง วันนี้มีกลุ่มคนรักสุนัข
มาขอรับบริจาคเงินไปทำหมันให้สุนัขจรจัดในลำปาง
ที่มีมากก็บริเวณวัดม่อนพระยาแช่
มีกิจกรรมร้องเพลงขอรับบริจาค
มีนักเรียนจากโรงเรียนบุญวาทย์ มาร่วมร้องเพลง
ฟังเพลงภูมิแพ้กรุงเทพแล้วชอบมาก
จึงบริจาคไปส่วนหนึ่ง ก็นิดหน่อยครับ เป็นกำลังใจ
เรื่องฟังเพลงไม่ได้หยุดยืนฟังครับ
แต่นั่งทานขนมจีนน้ำเงี้ยวของป้า
ได้เยอะมาก 30 บาท เกือบล้นถ้วย
และส้มตำ 35 บาท
ก็เยอะแบบไม่น่าเชื่อ ทานคนเดียวคงไม่หมด
ร้านลุงป้าเค้าอยู่ติดกัน ก็อยู่บริเวณหน้าห้าง
ตรงข้ามร้านตัดเงาะดีไซน์นั่นหละครับ
สรุปว่า เดินกาดกองต้าครั้งนี้
ได้ทานของอร่อยบนถนน
ได้ฟังเพลงไพเราะจากนักเรียน และคุณลุง
ได้เห็นวิถีชีวิตของชาวลำปางยุคนี้
ที่เอาของซะเป๊ะซะป๊ะ มาวางขาย ตั้งขาย
บนถนนลือชื่ออันดับหนึ่งของลำปาง
เดินเสร็จบอกได้คำเดียวว่า “เหนื่อย แต่เพลิน ลืมระยะทางเลย”
หลังกลับที่พัก ก็ขอนอนก่อนล่ะ
มีโอกาสคงไปเดินใหม่ ยังเดินไม่ทั่วเลย
